Dünya yaşamak için tehlikeli bir yer

Satır aralarına, ”Böyle bir şey nasıl olur”larımızın düştüğü bu hikâyeye aslında hiç de uzak değiliz. Evet, Türkiye’de çocuk istismarının başını yüzde yetmişlere varan bir oranla cinsel şiddet çekiyor!

Ve bizler her gün gazetelerde, televizyonlarda duyduğumuz bu haberleri o kadar kanıksadık ki,

ve bir o kadar yabancılaştık ki komşu kızların gece yarısı ağlamalarına, morarmış tenlerin utançlarına…

Ama Kırmızı Başlıklı Kız Ağlıyor romanı, okuyanlara duyarsız kalma şansı tanımıyor. Yan yana gelmiş harfler bile sanki acı çığlıklar atıyor, noktaların ardına koyulan o boşlukta bizim de böğrümüze bir yumru oturuyor.

KIRMIZI BAŞLIKLI KIZ AĞLIYOR
Açın kulaklarınızı bu kırmızı başlıklı kız bizden biri.

KIRMIZI BAŞLIKLI KIZ AĞLIYOR
Bilin bu bizim de hikâyemiz.

Kitabı okurken bulanıyoruz, kımıldanıyoruz, sarsılıyoruz ve sonunda kustuğumuzda dedeye yakıştırabileceğimiz bilimsel terimlerimiz de beddualarımız da var. Dedenin gölgesinin bile bir başka kara oldugundan eminiz.

Peki ya babaanne? Çocuk istismarı istatistiğinin verilerini biliyoruz, peki ya suskunların istatistiğini? Üç maymunu oynayanların istatistiğini?

Görmedim, bilmedim, duymadımcılar… Görün duyun bilin ve Kırmızı Başlıklı Kız Ağlıyor’u okuyun çünkü:

Dünya yaşamak için tehlikeli bir yer; kötülük yapanlar yüzünden değil, durup seyreden ve onlara ses çıkarmayanlar yüzünden.