Müsait’seniz, burada inelim

(Fotoğraf: Yalçın Çakır)

… çünkü bu aracın tekeri patlamış, stepnesi delinmiş, servis çalışanları delirmiş. Gitmez artık. Araç değiştirmek gerek. O da zaman ister. Oysa Berkin bizi bekler. O uyanmayalı bir yıl oldu, uyanmak bize düşer.

Biz inelim. İnelim ve yürüyelim. En azından ilerleriz.

Ha tabii, sevmeyecekler bizi yürüdüğümüz için. Malum, bağımlı olunan taşıta ve haritası çizilmiş yola göre daha özgür bir tavırdır yürümek. Yürürken düşünürsün, zihnin nefes alır, imgelerin ışıldar, kanının damarlarında aktığını hissedersin. Bireyliğe yaklaşır, kendini kendiliğinden konumlarsın.

Elbette gıcık olacaklar yürüdüğümüz için, ama ne yapalım? Gitmiyor işte araç. Takıldı kaldı.

Biz müsait’iz, ya siz?

**

Bugün, 11 Mart, yine günlerden yanlış.

#Berkinsiz1yıl’ın ardından, hanemizdeki hüznün ve öfkenin dayanışmasında hiçbir aksama yok. Bilakis, çok daha koordine çalışıyor ve besliyorlar birbirlerini. Adaletsizlik ve utanmazlığın birlikteliği, her zamanki saldırganlığıyla sabit olmakla birlikte, o kadar sağlamlık vaat etmiyor. Farkındalar. Varlar ve zorluyorlar. Zorlanıyorlar da.

Biz de zorlanıyoruz elbette. Bir mezar hikâyesi (!) okuyoruz, bir mektup yakıyor düştüğü yeri ve sormaktan bıkmadığımız, bıkmayacağımız soruları sıralıyoruz tekrar tekrar. Ve tekrar… Berkin’i ve onun öncesinde devletin umursamazca katlettiği hayatları düşünüp, şu hayatı durduralım diyoruz ama çok zor bu.

Çünkü yokluğun yarattığı boşluk çok fazla duyguya, tepkiye ev sahipliği yapıyor. Onların dile gelmesi de, bırak durdurmayı, hızlandırıyor hayatı.

**

#8Mart her gündür bizde; 11 Mart’ta bile. Nisanda, mayısta ve sonrasında…

Daha dün, “müsait” oluş halimiz bir anlam daha kazandı (!). Kayıplarımızın gerçek anlamını düşünmek için aldığımız hayat molasına fırlatılan saçmalık, elbette parça tesirliydi.

TDK sözcülüğünde bir sıfat daha kadını ayıp’lamak için kendini güncelledi. Ayıplar, kısıtlamalar üzerine düşünen bir eril anlam daha eklendi kültürümüze. Kurgusu yine hapsedici, yine aşağılayıcı, yine iktidar çıktısı…

Bir kelimeye ve binlerce kişiye daha sessizce, “müsait bir yerde” tecavüz edildi.

**

Bugün 11 Mart 2015… Bundan dört yıl önce, Fukuşima’da verdiğimiz insanlık kaybı bize yine hatırlattı nükleer enerjinin “sürdürülemezliğini” ve iktidar inadı karşısında kaldırdığımız yumruğun yorgunluğunu.

Eh… Tarihçemizin ayıplarını, saçmalıklarını ve gülünçlüklerini listeleyen çok ajanda basarız biz yayınevleri.

Nereden baksan, buna dünden müsait’iz!

—