Yokuş Aşağı inmeden yukarı çıkılmaz

Bazen insanın gerçekte kim olduğunu anlaması için bir yolculuğa çıkması gerekir.

Bazen insanın, insanların gerçekte kimler olduklarını anlaması için bir yolculuğa çıkması gerekir.

Ve bazen anne babalar, çocuklarına maddi tüm imkanları sağladıklarında, manevi doyumun da beraberinde geleceğini sanırlar…

Lise öğrencisi Maik bir zengin aile çocuğu. Ama kendine güveni eksik, silik tiplerden. Sınıfa yeni gelen çocuk Çik’in hakkındaysa Rus mafyası mensubu olduğu söylentileri dolaşıyor. Maik’in alkolik annesi, genç kız arkadaşını koluna takmış babası, bu anne ve babanın hâlâ evli olması ve Maik’in yaz tatilinde evde tek başına bırakılması… Çik’in Maik’e gösterdiği özel ilgi, çalıntı bir Lada ve belirsizliklerle dolu bir yolcululuk… Tüm bunlar bir araya geliyor ve ortaya gerçekten okunası bir roman çıkıyor.

Özellikle Maik’in espri anlayışına hayran kalıyorsunuz; bir ergenin üslubunu çok iyi yansıtmayı başarabilmiş yazar. Romanın çevirisi ise romanı daha da okunur kılıyor ve… böylece akıp gidiyor yolculuk.

Evet, Maik’in ailesi dış dünyadaki yabancıların tehlikeli olduğunu söylemişti ona. Ama onlara tüfekle ateş açan adam bile iyilik barındırıyordu içinde. Ve aslında Maik’e karşı ilgisiz görünen Tatjana, Maik’ten bir hamle bekliyordu –kızlar özgüvenli erkekleri severler ne de olsa.  Hele Çik, hiç sanıldığı gibi bir çocuk değildi… Bazı şeyleri anlamak, bazı şeylerin farkına varmak, içinde bulunduğunuz ortamın dinamikleri, sorunsallığı içinde debelenirken mümkün olmuyor. Bazen oradan uzaklaşmak gerekiyor.

İşte Yokuş Aşağı’nın ana kahramanı Maik’in Çik’le çıktığı yolculuk, bu türden bir keşif yolculuğu. Yokuş aşağı başladıkları yolculuklarında dibe vuruyorlar… Yalnızca ve yalnızca biz okurlar, onların yeniden yukarıya çıkabileceklerini görelim diye, belki de.

Maik, sterilize okul ve ev ortamında göremeyeceği, yaşayamayacağı şeyleri tecrübe ederek yetişkinliğe ilk geçişini yapıyor. Biz de arka koltuktayız sanki ve bu yolculukta onlarlayız. Bir yerlere gidemesek bile, yazarın bizi çıkardığı bu yolculukta aslında biz de bir şeylerin farkına varıyoruz.

Yokuş Aşağı, hayatın durağanlığından sıkılanlar için birebir.

Görsel: Westfälisches Landestheater